കല്ലടുപ്പ്

കണ്ണീര്
കാച്ചിയുതിയ
ഒരടുപ്പുണ്ടായിരുന്നു
അതിന്റെ
കല്ലടരുകള്ക്ക്
കാലം കേള്ക്കാതെ പോയ
പിടച്ചിലുണ്ടായിരുന്നു
സഹനം കണ്ട
വിറകു കൊള്ളികള്
നീറി നീറി
തേങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു
ഉടഞ്ഞുപോയ
മണ്ചട്ടിയിലെ
മല്സ്യക്കുഞ്ഞിനെത്തേടി
കടലിലെ ഒരമ്മ
വിരുന്നു വന്നിരുന്നു
ഇല്ലാത്ത അന്നത്തെ
വേവിച്ചു വേവിച്ചു
എത്ര കുന്നുകള്‍ ഉറങ്ങിയിട്ടുണ്ടാകും
ചവര്പ്പന് യാഥാര്ത്ഥ്യം
കണ്ടു കണ്ടു
എത്ര കൂരകള്
ഉറക്കത്തിലേക്കു
വഴുതികാണും
അപ്പോഴും
കാരുണ്യത്തിന്റെ
ഹൃദയം പിളര്ത്തി
ഒരു നെല്ക്കതിര്
പിന്നെയും
ഉതിര്ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍‍ ‍ ‍ ‍